اثرات فلاونوئید هسپریدین بر بقای سلولی و آپوپتوز در رده ی سلولی nalm-۶

سابقه و هدف: هسپریدین به عنوان فراوان ترین فلاونوئید موجود در مرکبات، دارای اثرات ضد سرطانی در برخی از سلول های سرطانی از طریق تحریک آپوپتوز و مهار پرولیفراسیون می باشد. در این مطالعه اثرات هسپریدین در حضور و عدم حضور انسولین بر روی بقا و آپوپتوز سلول های nalm-6، رده ای از سلول های لوسمی لنفوبلاستیک حاد که در برابر شیمی درمانی مقاوم هستند، بررسی شده است. مواد و روشها: سلول های nalm-6در محیط کشتrpmi 1640 غنی شده با 10% سرم جنین گاوی و 1% پنی سیلین-استرپتومایسین کشت داده شدند و سپس اثرات سیتوتوکسیک و آپوپتوتیک هسپریدین در دو غلظت 25 و 50 میکرو مولار در حضور و عدم حضور انسولسن (100 نانو مولار) و نیز اثرات سیتوتوکسیک و آپوپتوتیک wortmannin (10 نانو مولار) به ترتیب به روش mtt و الایزا با استفاده از cell death detection elisa kit بررسی شد. یافتهها: هسپریدین به صورت وابسته به زمان باعث کاهش بقای سلول های nalm-6 شد؛ به طوری که بعد از 48 ساعت، بقای سلول ها در غلظت های 25 و 50 میکرو مولار هسپریدین بدون وجود انسولین به ترتیب 75/7±57/16% و 6/3±33/29% و در حضور انسولین به ترتیب 81/6±5/16% و 52/8±27/28% در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت (05/0p<). همچنین هسپریدین باعث افزایش آپوپتوز در غلظت های 25 و 50 میکرومولار به ترتیب به میزان 6 و 84/2 برابر در عدم حضور انسولین و به میزان 98/5 و 17/2 برابر در حضور انسولین نسبت به گروه کنترل شد (05/0p<). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر تائید کننده اثرات ضد سرطانی هسپریدین از طریق تحریک آپوپتوز و مهار رشد سلول های nalm-6 در حضور و عدم حضور انسولین می باشد. بنابراین می توان هسپریدین را به عنوان یک عامل chemopreventive طبیعی در کنار سایر داروهای شیمی درمانی در درمان سرطان پیشنهاد کرد. واژگان کلیدی: هسپریدین، سرطان، سلول های nalm-6، آپوپتوز، بقای سلولی